Ο αθλητισμός, αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα διαμόρφωσης ενός υγιούς σώματος και πνεύματος, ενώ ταυτόχρονα συμβάλει στην ανάπτυξης της συλλογικότητας, της άμιλλας, της αγωνιστικότητας και της πειθαρχίας ειδικά στις παιδικές και νεαρές ηλικίες. Ωστόσο η ένταξη της φυσικής άσκησης στη ζωή των παιδιών, δεν αποκλείει την πιθανότητα τραυματισμών, που μακροπρόθεσμα ενδεχομένως να συντελέσουν στην εκδήλωση μυοσκελετικών ή άλλων προβλημάτων ποικίλης έντασης. Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες ο μέσος όρος των τραυματισμών στα κινητικά αθλήματα είναι 12 τραυματισμοί ανά 1000 ώρες ενεργής ασχολίας (προπόνηση-παιχνίδι).
Οι αθλητικοί τραυματισμοί διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
Α) τους οξείς τραυματισμούς οι οποίοι είναι εμφανείς άμεσα
Β) τους χρόνιους ή τραυματισμούς υπερχρήσης οι οποίοι δεν είναι εμφανείς άμεσα και εκδηλώνονται σε μεταγενέστερο χρόνο και με αυτούς θα ασχοληθούμε σήμερα.
Οι αιτίες των αθλητικών τραυματισμών υπερχρήσης διακρίνονται σε 3 κατηγορίες:
Εξωγενή αίτια: τα ακατάλληλα υποδήματα, οι ακατάλληλες προπονητικές εγκαταστάσεις και επανάληψη κρούσεων αλλά και συγκεκριμένων και ακραίων θέσεων του κορμού σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του εκάστοτε αθλήματος. Ακόμα και στατικές επαναλαμβανόμενες θέσεις δημιουργούν συνεχείς και μονόπλευρα φορτία και τα αντίστοιχα προβλήματα.
Ενδογενή αίτια: η ηλικία καθώς και προηγούμενοι τραυματισμοί που δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως. Το ηλικιακό δεδομένο είναι καθοριστικής σημασίας καθώς η ελαστικότητα των ιστών και των αρθρώσεων διαφοροποιείται με την πάροδο του χρόνου. Έως την ηλικία των 12 ετών τα παιδιά έχουν μεγαλύτερο εύρος κίνησης των αρθρώσεων (λόγω μεγάλης ελαστικότητας) και αντίθετα σε μεγαλύτερες ηλικίες μικρότερο εύρος λόγω φυσιολογικής ακαμψίας των αρθρώσεων λόγω ηλικιακών αλλαγών. Και τα δύο ενδέχεται να προκαλέσουν τραυματισμούς κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Ανατομικά αίτια: δομικές ατέλειες των ανατομικών αξόνων των κάτω άκρων.
Οι πιο συνηθισμένες δομικές ατέλειες που πρέπει να ελέγχει οπωσδήποτε ένας νεαρός αθλούμενος για να μην έχει προβλήματα είναι:
- Η πλατυποδία ή κοιλοποδία
- Ο υπερπρηνισμός ή ο υπτιασμός
- Η βλαισογονία ή ραιβογονία
- η ανισοσκελία
Οι τραυματισμοί υπερχρήσης που προκαλούνται από ανατομικά αίτια, παρουσιάζονται συνήθως μετά από χρόνια, με πόνους στα γόνατα και στη μέση.
Ο πρώτος έλεγχος πρέπει να γίνεται στην ηλικία των 4-5 ετών. Αν δεν έχει γίνει πελματογραφικός έλεγχος μέχρι αυτή την ηλικία, πρέπει μέχρι την ηλικία των εννέα ετών, να έχουν μετρηθεί όλα τα παιδιά που έχουν σχέση με τον αθλητισμό.
Το πόδι που έχει πλατυποδία, υπερπρηνισμό και βλαισογονία αντιμετωπίζει συνήθως τους εξής τραυματισμούς υπερχρήσης:
- Διαστρέμματα
- Τενοντίτιδες, με πιο συχνές την τενοντίτιδα αχιλλείου
- Κάταγμα κόπωσης του σκαφοειδούς
- Σύνδρομο ταρσιαίου σωλήνα
- Δύσκαμπτο Ή βλαισό μεγάλο δάκτυλο (κότσι)
- Αλλοιώσεις χόνδρων επιγονατίδας και έξω μηνίσκου
- Μετατραυματική αρθρίτιδα στην ποδοκνημική άρθρωση
- Τραυματισμούς νυχιών και φουσκάλες τριβής
- Υπερκερατώσεις στα σημεία έντονης πίεσης
Το πόδι που έχει κοιλοποδία, υπτιασμό και ραιβογονία, αντιμετωπίζει συνήθως τους εξής τραυματισμούς υπερχρήσης:
- Διαστρέμματα
- Κράμπες στις γάμπες
- Τενοντίτιδα αχιλλείου
- Τενοντίτιδα περονιαίων μυών
- Αλλοιώσεις χόνδρων επιγονατίδας και έσω μηνίσκου
- Φλεγμονές στα σησαμοειδή οστά
- Κάταγμα κόπωσης των μεταταρσίων
- Πτώση κεφαλών μεταταρσίων και άλγος στην περιοχή
- Νεύρωμα Μόρτον
- Άκανθα πτέρνας
- Πελματιαία απονευρωσίτιδα
- Υπερκερατώσεις στα σημεία έντονης πίεσης
Το 3D Laser πελματογράφημα είναι η μέθοδος που καλύπτει με απόλυτη ακρίβεια τις απαιτούμενες μετρήσεις με στόχο την κατασκευή εξατομικευμένων πάτων.
Οι εξατομικευμένοι πάτοι υποστηρίζουν τις σωστές γωνιακές κλίσεις του ποδιού, αποφορτίζουν τα σημεία που λανθασμένα έχουν μεγαλύτερη πίεση, προσφέρουν ικανοποιητική επιφάνεια στήριξης, ισομοιρασμό φορτίων και πιέσεων, ευθυγράμμιση των αρθρώσεων με στόχο τη μείωση των τραυματισμών υπερχρήσης από ανατομικά αίτια.