Anats S.A. Logo
RSS

Blog

Το ενδοκρινικό σύστημα κατά την άσκηση
Λόγω αυξημένου αδρενεργικού ερεθισμού έχουμε: Η αύξηση της αιματικής ροής στα ασκούμενα όργανα προκαλεί μείωση αιμάτωσης των οργάνων που συμβάλλουν στην κάθαρση των αντιρροπιστικών ορμονών (ήπαρ). Μεταβολές επίσης συμβαίνουν και στην γλυκαιμία – μείωση επιπέδων γλυκόζης λόγω υπερκατανάλωσης. Με το πέρας της άσκησης έχουμε αποκατάσταση στην έκκριση ινσουλίνης, η οποία συμβάλλει στην αποκατάσταση των αποθεμάτων του μυϊκού γλυκογόνου.
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου 2024
Στις 15 Φεβρουαρίου 2024 σηματοδοτείται η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, μια σημαντική ημέρα αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση και στην ενίσχυση της μάχης ενάντια σε αυτήν την ασθένεια. Ο Παιδικός Καρκίνος παραμένει μία από τις πιο σοβαρές απειλές για την υγεία των παιδιών παγκοσμίως, με αυξανόμενα ποσοστά διάγνωσης κάθε χρόνο. Είναι σημαντικό να ενημερωθούμε για τα συμπτώματα και την αντιμετώπιση αυτής της νόσου, καθώς και να στηρίξουμε τις οικογένειες που βιώνουν αυτήν την πραγματικότητα.
Ασύρματα Παλμικά Οξύμετρα: Η Νέα Τάση στην Υγεία και την Παρακολούθηση των Συμπτωμάτων

Ασύρματα Παλμικά Οξύμετρα: Η Νέα Τάση στην Υγεία και την Παρακολούθηση των Συμπτωμάτων

 

Στην εποχή της τεχνολογικής καινοτομίας, η υγεία και η παρακολούθηση των συμπτωμάτων αποκτούν νέα διάσταση με την εμφάνιση των ασύρματων παλμικών οξύμετρων. Τα παλμικά οξύμετρα Bluetooth αντιπροσωπεύουν μια εξέλιξη στην παρακολούθηση της υγείας, επιτρέποντας στους χρήστες να μετρούν το επίπεδο οξυγόνου στο αίμα (SpO2) και τους παλμούς τους χωρίς την ανάγκη για καλώδια ή περιορισμένη κινητικότητα.

Τα Bluetooth παλμικά οξύμετρα προσφέρουν ευελιξία και άνεση στην χρήση τους. Οι χρήστες μπορούν να συνδέσουν αυτές τις συσκευές με το smartphone ή το tablet τους, επιτρέποντας την άμεση μετάδοση των μετρήσεων και την ανάλυσή τους μέσω εφαρμογών υγείας. Αυτή η τεχνολογία επιτρέπει στους χρήστες να παρακολουθούν την υγεία τους πιο αποτελεσματικά, καθώς μπορούν να παρακολουθούν την ποιότητα της αναπνοής τους και την καρδιακή τους υγεία σε πραγματικό χρόνο, ακόμα και κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων τους.

Με την αύξηση της επίγνωσης για τη σημασία της παρακολούθησης της υγείας, τα παλμικά οξύμετρα Bluetooth αναδεικνύονται ως ένα εργαλείο που διευκολύνει την πρόληψη και τη διαχείριση των υγειονομικών προβλημάτων. Με τη δυνατότητα να παρακολουθούνται οι βιομετρικές παράμετροι του σώματος με άνεση και ακρίβεια, οι χρήστες μπορούν να λαμβάνουν έγκαιρες πληροφορίες για την υγεία τους και να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα για τη βελτίωσή της. Έτσι, η επιστημονική πρόοδος συναντά την καθημερινή ζωή, προσφέροντας νέες δυνατότητες για την προστασία και τη βελτίωση της υγείας μας.

Το θερμόμετρο με εύκαμπτη άκρη

Το θερμόμετρο με εύκαμπτη άκρη αποτελεί ένα από τα πιο πολύπλευρα και χρήσιμα εργαλεία στον κόσμο της ιατρικής και όχι μόνο. Η ευελιξία της άκρης του το καθιστά ιδανικό για ποικίλες εφαρμογές, ενώ η ακρίβειά του παρέχει αξιόπιστα αποτελέσματα σε διάφορες καταστάσεις.

Στον τομέα της υγείας, το θερμόμετρο με εύκαμπτη άκρη είναι απαραίτητο για τη μέτρηση της θερμοκρασίας σε παιδιά, ειδικά στα μωρά και νήπια, όπου η χρήση ενός συμβατικού θερμόμετρου μπορεί να είναι δύσκολη ή αντιπαθητική. Η μαλακή και ευέλικτη άκρη προσφέρει άνεση και ασφάλεια στο μωρό κατά τη διάρκεια της μέτρησης της θερμοκρασίας του, ενώ η ακρίβεια των μετρήσεων εξασφαλίζει την έγκυρη αξιολόγηση της κατάστασής του.

Το θερμόμετρο με εύκαμπτη άκρη αποτελεί ένα αναπόσπαστο εργαλείο σε πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής, προσφέροντας αξιόπιστες μετρήσεις θερμοκρασίας με άνεση και ευκολία. Η ευελιξία και η ακρίβεια του καθιστούν ένα απαραίτητο εργαλείο για επαγγελματίες και ερασιτέχνες, εξασφαλίζοντας την ακριβή αξιολόγηση της θερμοκρασίας σε διάφορες καταστάσεις.

Σακχαρώδης διαβήτης και η διεργασία της γλυκόζης στον οργανισμό

Οι διεργασίες που αποσκοπούν στην ομαλή πορεία των λειτουργικών σκοπών του οργανισμού είναι:

  1. Διατήρηση της ομοιόστασης γλυκόζης

Δεν εμφανίζεται μεγάλη διακύμανση επιπέδων της γλυκόζης παρά τη μεγάλη ποσότητα κυκλοφορούσας και προσλαμβανούμενες από του μυς γλυκόζης, λόγω ισορροπίας της παραγωγής από το ήπαρ γλυκόζης με την κατανάλωση της από τους μυς. Μόνο σε βαριά και παρατεταμμένη άκηση η παραγωγή ξεπερνά την κατανάλωση με αποτέλεσμα μια χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα αύξηση του επιπέδου της γλυκόζης.

  1. Αποτελεσματικός μεταβολισμός του υποστρώματος

Ανάλογα με το είδος της άσκησης, καθορίζεται και το υπόστρωμα που θα χρησιμοποιηθεί. Οι παράγοντες που το καθορίζουν είναι επάρκεια του οξυγόνου και η αναγέννηση του αδεβιτριφωσφορικού οξέος. Επί μειώσεως του διαθέσιμου Ο2 , η οξείδωση γλυκόζης στο κυτταρόπλασμα  αποκαθιστά ταχύτερα το υδρολυθέν ATP , από ότι η οξείδωση των ΕΛΟ στα μιτοχόνδρια και ως εκ τούτου κατά την έντονη άσκηση (περιορισμός διαθέσιμου Ο2), γλυκόζη είναι το κυριότερο καύσιμο. Αντίθετα σε ήπια άσκηση και παρατεταμένη, το κυριότερο καύσιμο. Αντίθετα σε ήπια άσκηση και παρατεταμένη, το κυριότερο καύσιμο είναι τα ΕΛΟ, γιατί σε ίση ποσότητα τα ΕΛΟ (λίπος) παρέχουν διπλάσια ενέργεια από ότι το γλυκογόνο.

  1. Επιβραδυνόμενη εξάντληση γλυκογόνου

Η διαφύλαξη του γλυκογόνου είναι πρώτη προτεραιότητα για αποφυγή μου μυϊκού καμάτου, ο οποίος εμφανίζεται επί εξαντλήσεως του μυϊκού γλυκογόνου κατά την άσκηση και επί αποκλεισμού καρδιοαναπνευστικών αιτιών. Ενεργοποιείται η νεογλυκογενετική οδός για την παροχή των απαιτούμενων ποσών γλυκόζης με τη συμμετοχή γλυκερόλης , αλανίνης και γαλακτικού οξέος , ώστε να περιορισθεί η χρησιμοποίηση του μυϊκού γλυκογόνου, αποτρέποντας την εξάντληση του. Επίσης, περιορισμός χρησιμοποίησης του μυϊκού γλυκογόνου συμβαίνει και με την αύξηση του ρυθμού οξείδωσης των ΕΛΟ.

Έτσι σε παρατεταμένη άσκηση χρησιμοποιείται γλυκόζη που προέρχεται τόσο από την νεογλυκογένεση όσο και από ΕΛΟ του λιπώδους ιστού και που αποτελούν της ασφαλιστικές δικλείδες με 2 στόχους : α) την επάρκεια  υποστρώματος για παραγωγή ενέργειας και β) προστασία μυϊκού γλυκογόνου. Ο ρυθμός εναλλαγής του χρησιμοποιούμενου υποστρώματος συντελεί τη διαφύλαξη της ομοιόστασης γλυκόζης αφ’ ενός και την προσφορά της μεγαλύτερης δυνατής μεταβολικής αποτελεσματικότητας αφ΄ ετέρου.

Οι Μεταβολικές Διαταραχές κατά την άσκηση των Διαβητικών ασθενών

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΒΗΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

Ο όρος άσκηση προσδιορίζει την συστηματική και κάτω από ιατρικό σχεδιασμό δραστηριότητα κατά τον ελεύθερο χρόνο του ατόμου και δεν αφορά την καθημερινή – επαγγελματική κύρια – δραστηριότητα του. Η χρησιμότητα της άσκησης στο σακχαρώδη διαβήτη έχει αναγνωρισθεί από το 18ο αιώνα.

Είναι γνωστό ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης , αποτελεί μάστιγα του αιώνας μας , ο δε Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, που αποτελεί το 85%- 90% όλων των περιπτώσεων διαβήτη, τείνει να καταστεί επιδημική κατάσταση και προβλέπεται ότι θα διπλασιαστεί ο αριθμός των τύπου 2 Σ. Διαβητικών ως το 2010. Για την εμφάνιση του ενοχοποιούνται η παχυσαρκία, το οικογενειακό ιστορικό ΣΔ και η ηλικία. Η όλη αλλαγή του τρόπου ζωής, ιδίως στις αναπτυσσόμενες και βιομηχανικές χώρες είχε σαν αποτέλεσμα την δραστική αύξηση τόσο της επίπτωσης όσο της επικράτησης του τύπου 2 ΣΔ. Ιδιαίτερη σημασία έχει αποδοθεί στον καθιστικό τρόπο ζωής, στην ελάττωση της σωματικής άσκησης, ως προδιαθεσιακών παραγόντων. Η σύνδεση μεταξύ φυσικής δραστηριότητας ελαττώνει ή απομακρύνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ

Α. ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ

Η σωματική άσκηση αποτελεί φυσιολογική κατάσταση και επιβάλλεται τόσο στα φυσιολογικά άτομα όσο και στους διαβητικούς ασθενείς. Για την παροχή της απαραίτητης ενέργειας για την μυϊκή σύσπαση χρειάζονται «καύσιμες ύλες», οι οποίες παρέχονται από τις αποθήκες του οργανισμού. Οι υδατάνθρακες υπό τη μορφή γλυκογόνου είναι αποθηκευμένοι στο ήπαρ και στο μυϊκό ιστό. Τα ελεύθερα λιπαρά οξέα υπό μορφή τριγλυκεριδίων ευρίσκονται κύρια στο λιπώδη ιστό, αλλά και στο μυϊκό ιστό σε μικρό ποσοστό. Τα αμινοξέα , που προέρχονται από τις πρωτεΐνες, αποτελούν την τελευταία πηγή παροχής ενέργειας και χρησιμοποιούνται μετά το σημαντικό περιορισμό της προσφοράς ΕΛΟ και ΤΓ. Ο σκελετικός μυς χρησιμοποιεί σχεδόν αποκλειστικά τα ΕΛΟ τα οποία οξειδούμενα παρέχουν την απαιτούμενη από τον μυ ενέργεια.

Στην άσκηση με την έναρξη της, αυξάνουν σημαντικά οι απαιτήσεις σε υπόστρωμα, για την παραγωγή ενέργειας. Σε αρχικά στάδια άσκησης την κύρια πηγή ενέργειας αποτελεί το γλυκογόνο, που υπάρχει διαθέσιμο και που παρέχει το χρόνο, ώστε να κινητοποιηθούν η γλυκόζη και τα ΕΛΟ. Με την πάροδο της άσκησης επέρχεται η εξάντληση των αποθεμάτων γλυκογόνου και προοδευτικά η ενέργεια παρέχεται από το γλυκογόνο του ήπατος (γλυκογονόλυση) και στη συνέχεια από την ηπατική παραγωγή (νεολυογένεση). Τελικά το κύριο υπόστρωμα παροχής ενέργειας είναι τα ΕΛΟ, χωρίς βέβαια να καταφέρνουν την πλήρη αντικατάσταση της γλυκόζης, ιδίως στην επίμονη παρατεταμένη άσκηση (μαραθώνιος) οπότε είναι απαραίτητη η επαρκής παροχή γλυκόζης στο ήπαρ (για αποφυγή υπογλυκαιμίας).

Ορμονικές παρεμβάσεις κατά την άσκηση

Η αλληλεπίδραση γλυκαγόνης – ινσουλίνης ρυθμίζει την κινητοποίηση της γλυκόζης από το ήπαρ στις περισσότερες  περιπτώσεις άσκησης, ενώ η αλληλεπίδραση κατεχολαμινών – ινσουλίνης ελέγχει την πρόσληψη της κινητοποιημένης γλυκόζης από τους μυς. Ο εγκέφαλος παίζει ρυθμιστικό ρόλο στις ανωτέρω ρυθμίσεις και αντιδρά ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο οργανισμός. Στην κατάσταση αναπαύσεως για να προκληθεί αντίδραση, απαιτείται μεγάλη μείωση των επιπέδων γλυκόζης πλάσματος, ενώ κατά την άσκηση ακόμη και μικρές μεταβολές στα επίπεδα γλυκόζης συνεπάγονται έκκριση επινεφρίνης και αύξηση της ευαισθησίας του εγκεφάλου ακόμη και σε μικρές μεταβολές της κατανομής του οξυγόνου, με αποτέλεσμα την μέγιστη ανταπόκριση όλων των ρυθμιστικών ορμονών.

Ποιες είναι οι αντενδείξεις για άσκηση στους διαβητικούς;

Υπάρχει όμως στην πράξη ένας μεγάλος αριθμός αντενδείξεων για άσκηση όπως π.χ.

  • σε παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια θα πρέπει να αποφεύγονται οι προσπάθειες που ενέχουν τον κίνδυνο της αιμορραγίας , όπως ασκήσεις που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση (ανυψώσεις βαρών κ.α.)
  • σε αυτόνομη νευροπάθεια με υπόσταση καλό είναι να αποφεύγονται ασκήσεις – κινήσεις με γρήγορη έγερση.
  • σε περιφερική νευροπάθεια των κάτω άκρων χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή λόγω του κινδύνου τραυματισμού των ποδιών π.χ. σε αγροτικές εργασίες, ορειβασία, τζόκινγκ κ.α.
  • σε καρδιακή ανεπάρκεια , αρρυθμίες , στηθαγχή ή πρόσφατο έμφραγμα του μυοκαρδίου χρειάζεται τακτική καρδιολογική παρακολούθηση
  • σε βαριά υπέρταση
  • σε νεφρική ανεπάρκεια πρέπει η μυϊκή άσκηση να γίνεται με μεγάλη σύνεση και πάντα μετά την γνώμη του νεφρολόγου.

Ιδιαίτερη σημασία δίνεται όταν οι διαβητικοί τύπου 2 υποβάλλονται σε άσκηση και ευρίσκονται σε θεραπεία με αντιδιαβητικά δισκία.

Σε περίπτωση που η διάρκεια της άσκησης είναι μεγάλη ο κίνδυνος της υπογλυκαιμίας είναι ορατός. Για τον λόγο αυτό πριν την άσκηση να μειώνεται η δοσολογία του δισκίου και να προστίθεται υδατανθρακούχο γεύμα κατά την διάρκεια ή και αμέσως μετά την άσκηση. Ανάλογο φαινόμενο δυνατόν να συμβεί όταν ο διαβητικός τύπου 2 ευρίσκεται σε ινσουλινοθεραπεία.

Είναι επιβεβλημένο λοιπόν να γίνεται γλυκαιμικός έλεγχος πριν την σωματική άσκηση έτσι ώστε να αποφεύγονται μεταβολικές εκτροπές είτε προς την κατεύθυνση της υπεργλυκαιμίας είτε σε υπογλυκαιμικά επεισόδια.

Εκτός όταν των ανετέρω κινδύνων υπάρχουν όοταν είπαμε και τα ατυχήματα κατά την άσκηση. Το είδος της άσκησης, η ένταση , η διάρκεια έχουν σχέση με την συχνότητα και τη βαρύτητα των κακώσεων που μπορεί να είναι από απλό διάστρεμμα αρθρώσεως, κάκωση αυχένος έως βαρείες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή ρήξη κοίλου οργάνου.

Υπάρχουν άραγε απαγορευτικά επαγγέλματα;

Από το 1982 η πολιτική της ADA είναι « ο κάθε διαβητικός, θα μπορούσε να εξασκήσει οποιοδήποτε επάγγελμα για το οποίο είναι ο ίδιος ικανός και κατάλληλος». Στην καθημερινή πράξει ο κίνδυνος της βαρείας υπογλυκαιμίας είναι αυτός που καθιστά π.χ. το επάγγελμα του πιλότου, του ελεγκτού εναέριας κυκλοφορίας του οδηγού λεωφορείου, του οικοδόμου, του στρατιωτικού «δύσκολο ή ακατάλληλο». Επίσης, τον ίδιο κίνδυνο έχει και διαβητικός τύπου 2 που θέλει να ασχοληθεί με την υποβρύχια κατάδυση, τον αλεξιπτωτισμό, την ιστιοπλοΐα ή τα μηχανική αθλήματα (αν βέβαια η ηλικία και η γενικότερη υγεία του τα επιτρέπει). Ότι αφορά για την άδεια οδήγησης δεν υπάρχει κανένας περιορισμός σε ότι αφορά την ερασιτεχνική. Η ελληνική Νομοθεσία για την απόκτηση επαγγελματικής άδειας εξαιρεί την δυνατότητα σ’ όσους χρησιμοποιούν ινσουλίνη ή πάσχουν από βαρύ  σακχαρώδη διαβήτη με επιπλοκές.

Με την πάροδο του χρόνων και την ανάπτυξη επιπλοκών πολλά επαγγέλματα αποκλείονται εξ ανάγκης αφού λόγω της μειωμένης δράσης δεν μπορεί π.χ. να εξασκήσει ο διαβητικός το επάγγελμά π.χ. του τυπογράφου, του χρυσοχόου , του ωρολογοποιού κ.α.

Για να μειωθούν τα μειονεκτήματα της μυϊκής προσπάθειας πρέπει να τηρούνται μερικές αρχές- συστάσεις όπως:

  • να γνωρίζει ο διαβητικός την κατάσταση της υγείας του.
  • ο σχεδιασμός της άσκησης
  • η προοδευτικότητα στην άσκηση
  • καλή περιποίηση των ποδιών με σωστά παπούτσια
  • ενημε΄ρωση του περιβάλλοντος (επαγγελματικού, φιλικού , οικογενειακού)
  • γνώση και εκπαίδευση του διαβητικού

Συμπερασματικα

Ο διαβητικός με τη γνώση και την εκπαίδευση μπορεί να ασκείται και να γεύεται τους καρπούς της άσκησης που είναι η σωματική και ψυχική ευεξία του ατόμου.

Ποια είναι τα όρια της σωστής άσκησης στους διαβητικούς τύπου 2;

Τι είδους άσκηση μπορεί να κάνει ο διαβητικός τύπου 2

Σωματική άσκηση δεν σημαίνει αθλητισμός . Χρειάζεται θέληση για απλές, συχνές προσπάθειες που συνδυάζουν το «τερπνόν μετά του ωφελίμου» δηλ. την ευχαρίστηση με το όφελος. Τέτοιες προσπάθειες είναι π.χ.

  • να πηγαίνει κανείς για ψώνια ή στη δουλεία του όχι με το αυτοκίνητο αλλά περπατώντας.
  • να κάνει ένα περίπατο μετά το πρωινό, το γεύμα ή το δείπνο αντί να διαβάζει εφημερίδα ή να βλέπει τηλεόραση.
  • να ασχολείται με ελαφρές κηπουρικές εργασίες.
  • να χρησιμοποιεί το ποδήλατο (χωρίς πολλές ανηφοριές) ή να κάνει κολύμπι σε πισίνα (μισή ώρα 2-3 φορές εβδομαδιαίως) και κατά προτίμηση με παρέα.
  • ο χορός.
  • να προτιμά τη σκάλα από το ασανσέρ.
  • να μην αναθέτει σε άλλους τον περίπατο του σκύλου κ.α.

Η άθληση απαιτεί ενέργεια. Για την παραγωγή ενέργειας πρέπει να καούν θρεπτικές ουσίες. Η αποτίμηση αυτή σε ενέργεια γίνεται σε θερμίδες. Αναφέρουμε μερικές δραστηριότητες προσιτές στον διαβητικό τύπου 2, με την αντίστοιχη δαπάνη θερμίδων ανά 1’.

  • Συνήθεις οικιακές εργασίες.
  • Ελαφρά γυμναστική, βάδισμα με ρυθμό 3-4 χιλιόμετρα.
  • Καθάρισμα τζαμιών, γυάλισμα παρκέ.
  • Κολύμπι, χορός (βαλς).
  • Τζόκινγκ, ορειβασία.

Μπορεί η άσκηση να είναι επικίνδυνη;

Οι πρόγονοί μας έλεγαν «ουδέν καλό αμιγές κακού». Η άσκηση προάγει, αποτρέπει και βελτιώνει όλα αυτά που προαναφέραμε, αρκεί αυτή να είναι κατάλληλα σχεδιασμένη για τον κάθε διαβητικό. Βασικός κανόνας εξακολουθεί να παραμένει το ότι κάθε άνθρωπος αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση. Δυνητικά κάθε σωματική ενασχόληση μπορεί να γίνει επικίνδυνη και γι’ αυτό χρειάζεται ενημέρωση και σχεδιασμό. Ο κίνδυνος προέρχεται είτε από απλό ατύχημα είτε λόγω άλλων παθολογικών καταστάσεων που συνυπάρχουν με τον σακχαρώδη διαβήτη και αγνοούνται. Ο κίνδυνος αυτός μπορεί να είναι για το διαβητικό έως και θανατηφόρος.

Κάθε διαβητικός τύπου 2 καλό είναι να επισκεφτεί το γιατρό του για να εξετασθεί προτού ξεκινήσει κάποιο πρόγραμμα μυικής άσκησης. Η επίσκεψη θα περιλαμβάνει την λήψη ιστορικού, λεπτομερή κλινική εξέταση, ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) ως επίσης και λοιπό έλεγχο για αποκάλυψη τυχόν επιπλοκών π.χ. αμφιβληστροειδο-πάθεια, λευκωματουρία κλπ. Πολλές φορές απαιτείται και μια ποσοτική εκτίμηση της μέγιστης ικανότητας του αρρώστου στην άσκηση. Αυτό επιτυγχάνεται με τη δοκιμασία κόπωσης. Έτσι μπορεί ο διαβητικός τύπου 2 να συμμετέχει σε αερόβιες ασκήσεις που σε ένταση να μη ξεπερνούν το 60% -70% της μέγιστης ικανότητας.

Η σωστή άσκηση σώματος βοηθάει στη ρύθμιση του Διαβήτη

Η μυϊκή δραστηριότητα ενεργεί ρυθμιστικά στις μικρές και μέτριες αυξήσεις της αρτηριακής πίεσης. Διάφορες μελέτες έδειξαν ότι τα διαβητικά άτομα που είχαν μυϊκή δραστηριότητα παρουσίαζαν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση σε σύγκριση με διαβητικούς που είχα καθιστική ζωή. Το είδος της άσκησης που έχει ευνοϊκό αποτέλεσμα στη ρύθμιση της πίεσης είναι η ισοτονική όπως το περπάτημα , το κολύμπι , το ποδήλατο κ.α. Αντίθετα, η ιστομετρική αύξηση πχ η άρση βαρών έχει σαν αποτέλεσμα τις επικίνδυνες αυξήσεις στην αρτηριακή πίεση.

Η αρτηριακή πίεση παρουσιάζεται σε παχύσαρκους ή μη με σακχαρώδη διαβήτη τύπο 2 που εμφανίζουν αντίσταση στην ινσουλίνη και υπερινσουλιναιμία. Έχει δειχθεί ότι η τακτική σωματική άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση ή στη χειρότερη μορφή καθυστερεί την εμφάνιση στους διαβητικούς. Αυτό έχει μεγάλη επίδραση στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρδιο-αγγειακών επιπλοκών.

Άλλη ευνοϊκή επίδραση της άσκησης είναι η μείωση εμφάνισης της αρτηριοπάθειας των κάτω άκρων. Η μυϊκή δραστηριότητα αποτελεί το σημαντικότερο ερέθισμα για την ομαλή ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος και των νεύρων, ενώ βοηθάει στην δημιουργία αυξημένου δικτύου παράπλευρης κυκλοφορίας. Παράλληλα συμβάλλει σημαντικά στη μείωση των παραγόντων της θρομβογένεσης (ινωδογόνο), με απελευθέρωση του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου (t-PA). Αυτό έχει τεράστια σημασία αφού στον διαβητικό τύπο 2 η ανάπτυξη του “διαβητικού ποδιού” είναι συχνό φαινόμενο ενώ οι ακρωτηριασμοί μελών πραγματικότητα.

Πρέπει να τονιστεί ότι δεν χρειάζεται να γίνει κανείς δρομέας μικρών ή μεγάλων αποστάσεων ούτε να ξοδεύει 2 και 3 ώρες την ημέρα σε γυμναστήρια για να έχει τα οφέλη που αναφέραμε. Αρκεί μια μέτρια αλλά συστηματική προσπάθεια 3 έως και 5 φορές την εβδομάδα με διάρκεια μιας και περισσότερο ώρας. Το κέρδος υπάρχει. Αυτό γιατί η άσκηση όχι μόνο διατηρεί και βελτιώνει ένα υγιές σώμα αλλά θεραπεύει και το σώμα που πάσχει και την ψυχή που συμπάσχει.

Μικροαγγειοπάθεια και Διαβήτης

Η σχέση με του σακχαρώδη διαβήτη με τις αλλοιώσεις των μικρών αγγείων (μικροαγγειοπάθεια) είναι σαφής και σχεδόν παθογνωμονική. Ότι αφορά την μικροαγγειοπάθεια και συγκεκριμένα από τη μελέτη του Framingham προκύπτει ότι η συχνότητα της Στεφανιαίας Νόσου είναι διπλάσια στους διαβητικούς, τόσο στους άνδρεας και τις γυναίκες, το ίδιο δε συμβαίνει και για τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια ενώ για την περιφερική αγγειοπάθεια, με κριτήριο τη διαλείπουσα χωλότητα , η συχνότητα στους διαβητικούς είναι 5-7 φορές μεγαλύτερη. Η νοσηρότητα από Στεφανιαία Νόσο είναι 2-4 φορές συχνότερη στους διαβητικούς σε σύγκριση με μη διαβητικά άτομα και αυτό οφείλεται με την αντίσταση στην ινσουλίνη  και την υπερινσουλιναιμία  παρά με την υπεργλυκαιμία. Μπορεί άραγε η άσκηση να δράσει προληπτικά στην προσφυγή εκδήλωσης παθήσεων της καρδιάς και μάλιστα αυτής που πλήττει κυρίως ανθρώπους μετά την ηλικία των 40 ετών και λέγεται στεφανιαία καρδιοπάθεια;

Επιδημιολογικές μελέτες έδειξαν ότι η άσκηση προφυλάσσει τα διαβητικά άτομα από στεφανιαία καρδιοπάθεια και η ευεργετική αυτή επίδραση είναι πιο εμφανής στους άνδρες απ’ ότι στις γυναίκες. Ο μηχανισμός μέσω του οποίου η άσκηση προστατεύει την καρδιά είναι σύνθετος. Έτσι πέρα από ευνοϊκή επίδραση στη ρύθμιση της γλυκαιμίας και τη μείωση της παχυσαρκίας, ιδιαίτερα στην περιοχή της κοιλιάς  (σπλαχνικό λίπος) η σωματική άσκηση βελτιώνει τα λιπίδια του αίματος. Συγκεκριμένα παρατηρήθηκε μείωση των τριγλυκεριδίων LDL και της χοληστερόλης (μικρά και πυκνά κλάσματα) που θεωρούνται αθηρωγόνα. Επιπλέον η άσκηση έδειξε να παρουσιάζει αύξηση της HDL χοληστερόλης που ως γνωστό προφυλάσσει τα αγγεία από την ασρτηριοσκλήρυνση. Τονίζεται ξανά ότι τα ευεργετικά αυτά αποτελέσματα γίνονται ορατά και μόνιμα όταν ο διαβητικός συνειδητοποιήσει ότι η άσκηση είναι καθημερινά του μέλημα.