Blog

Έχει καθιερωθεί στις 14 Σεπτεμβρίου, με σκοπό να κάνει ευρύτερα γνωστά τα προβλήματα ιατρικής και κοινωνικής φύσεως που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες από ατοπική δερματίτιδα.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατοπικής Δερματίτιδας καθιερώθηκε το 2018, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Συμμαχίας των Οργανώσεων των Δερματολογικών Ασθενών (IADPO), μιας οργάνωσης που εδρεύει στον Καναδά και δραστηριοποιείται σε 62 χώρες του κόσμου. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου, με σκοπό να κάνει ευρύτερα γνωστά τα προβλήματα ιατρικής και κοινωνικής φύσεως που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες από ατοπική δερματίτιδα.

Η ατοπική δερματίτιδα (είναι γνωστή και ως ατοπικό έκζεμα) αποτελεί μία χρόνια φλεγμονώδη πάθηση του δέρματος, που χαρακτηρίζεται από έντονο κνησμό και υποτροπιάζουσες εκζεματικές βλάβες. Στην αιτιολογία περιλαμβάνονται τόσο γενετικοί, όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες.

Αν και συνήθως ξεκινά στη βρεφική ηλικία, επηρεάζοντας περίπου δύο στα δέκα παιδιά, η πάθηση παραμένει αρκετά συχνή και στους ενήλικες. Περίπου ένας στους δέκα ανθρώπους παγκοσμίως πάσχει από ατοπική δερματίτιδα, κάνοντάς τη μία από τις συνηθέστερες χρόνιες ασθένειες. Στην Ελλάδα, τα πιο πρόσφατα δεδομένα από την περιοχή της Κρήτης δείχνουν ότι το 10% των παιδιών ηλικίας 4 ετών πάσχουν από ατοπική δερματίτιδα.

Όμως ο κνησμός και οι δερματικές βλάβες αποτελούν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, καθώς το νόσημα μπορεί να ασκήσει βαθύτερες επιδράσεις. Τα συμπτώματα, οι διαταραχές του ύπνου και η κοινωνική επιβάρυνση λόγω αμηχανίας από τις εμφανείς δερματικές βλάβες επηρεάζουν σημαντικά την ψυχοκοινωνική ευεξία, τόσο των ασθενών, όσο και των οικογενειών τους.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/559

Το βρογχικό άσθμα συγκεκριμένα είναι ή φλεγμονή που βρίσκεται στους πνεύμονες και συγκεκριμένα στους αεραγωγούς και εκδηλώνεται με ξηρό βήχα πολύ συχνά από έντονη σωματική άσκηση.  Πέρα από τον βήχα το  βρογχικό άσθμα εμφανίζεται  με συμπτώματα όπως η δύσπνοια ο συριγμός (σφύριγμα) , καθώς και η αδυναμία ύπνου το βράδυ λόγω δύσπνοιας ή βήχα. Το άσθμα οφείλεται σε κάποιο αλλεργιογόνο, όπως για παράδειγμα η γύρη, οι μύκητες, τα ακάρεα οικιακής σκόνης και τα επιθήλια κατοικίδιων, οπότε μιλάμε για αλλεργικό βρογχικό άσθμα.

Επιδείνωση του άσθματος γίνεται όταν:

Ένα ή περισσότερα αλλεργιογόνα επιδρούν στο σώμα, κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων περιόδων μέσα στον χρόνο.

Υπάρχει έξαρση ιογενών λοιμώξεων, κυρίως το φθινόπωρο και τον χειμώνα.

Υπάρχει παρουσία διαφόρων παραγόντων όπως το τσιγάρο, οι οσμές από χημικά και απορρυπαντικά, η έντονη ζέστη, το κρύο, η υγρασία και οι απότομες μεταβολές τους, καθώς και σε αρκετές περιπτώσεις η σωματική άσκηση.

Οι εναλλαγές των εποχών επιφέρουν έξαρση του άσθματος  όπως παραδείγματος χάριν:

Θερμότητα

Όταν κάποιος με άσθμα αναπνέει ζεστό αέρα, μπορεί να ερεθίσει τους αεραγωγούς που είναι ήδη στενοί. Η θερμότητα και το ηλιακό φως μπορούν επίσης να επιδεινώσουν τη ρύπανση όταν αναμειγνύονται με χημικές ουσίες στον αέρα, δημιουργώντας νέφος. Για αυτό πρέπει να παρακολουθεί τις προβλέψεις για την ποιότητα του αέρα και τις καιρικές συνθήκες και να περιορίσει τον χρόνο του έξω αν αυτές φαίνονται άσχημες. Ο κλιματισμός τον κρατάει δροσερό και φιλτράρει τους ερεθιστικούς παράγοντες.

Κρύο

Όταν πέφτει η θερμοκρασία, τα συμπτώματα του άσθματος του ασθενούς μπορεί να επιδεινωθούν. Ο ψυχρότερος αέρας μπορεί να στεγνώσει τους ιστούς στους αεραγωγούς του, καθιστώντας τους πιο ευαίσθητους και πιθανό να κλείσουν. Ένα κασκόλ τυλιγμένο χαλαρά πάνω από το κάτω μέρος του προσώπου του θα τον βοηθήσει να ζεστάνει τον αέρα πριν τον εισπνεύσει. Το ίδιο ισχύει και για την αναπνοή από τη μύτη και όχι από το στόμα.

Υγρασία

Μπορεί να αισθάνεται ότι είναι πιο δύσκολο να αναπνεύσει σε υγρό αέρα. Μια υγρή ατμόσφαιρα είναι επίσης ένα φιλικό περιβάλλον για τη μούχλα και τα ακάρεα της σκόνης, τα οποία ερεθίζουν τους πνεύμονες. Ένα κλιματιστικό ή ένας αφυγραντήρας μπορεί να τον βοηθήσει να διατηρήσει το σπίτι του στεγνό. Αν πρέπει να βγει έξω, να προσπαθήσει να βγει αργότερα το απόγευμα, όταν συνήθως έχει λιγότερη υγρασία.

Γύρη

Όλα τα είδη δέντρων και φυτών εκπέμπουν αυτή τη λεπτή κίτρινη σκόνη. Είναι επίσης μια σημαντική αιτία αλλεργιών και έναυσμα άσθματος για πολλούς ανθρώπους. Ένας αλλεργιολόγος μπορεί να βοηθήσει όποιον έχει άσθμα να καταλάβει τα συγκεκριμένα είδη που τον ενοχλούν. Φάρμακα, ενέσεις αλλεργίας ή και τα δύο μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των αλλεργιών.

Καταιγίδες

Οι έντονες καταιγίδες μπορεί να αποτελέσουν ιδιαίτερη απειλή για τα άτομα με άσθμα. Η βροχή και οι αστραπές χτυπούν τη γύρη και τη σπάνε σε μικρότερα κομμάτια από το κανονικό. Τα σωματίδια αυτά, που διαδίδονται από τον άνεμο, εισέρχονται στους πνεύμονες και προκαλούν τα συμπτώματα. Είναι αρκετά συχνό φαινόμενο ώστε να υπάρχει και όρος γι' αυτό- "άσθμα καταιγίδας". Εάν η γύρη είναι ένας από τους παράγοντες που προκαλούν πρόβλημα σε κάποιον, πρέπει να προσπαθήσει να μένει σε εσωτερικούς χώρους κατά τη διάρκεια ισχυρών καταιγίδων και να έχει τα παράθυρα κλειστά.

Απότομες αλλαγές

Όταν ο καιρός αλλάζει απότομα, τα συμπτώματα του άσθματος μπορεί να αναζωπυρωθούν. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η βαρομετρική πίεση παίζει ρόλο. Άλλες έρευνες όμως υποδεικνύουν ότι οι αλλαγές στην υγρασία και τη θερμοκρασία είναι οι αιτίες. Παρακολουθώντας κανείς τις προβλέψεις, μπορεί να γνωρίζει πότε έρχονται μεγάλες μεταβολές.

Βροχή

Οι βροχές μπορεί να έχουν μικτές επιπτώσεις στο άσθμα. Μια ελαφριά βροχή μπορεί να απομακρύνει τη γύρη, γεγονός που μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα του ασθενούς. Αλλά μια νεροποντή θα τη διασπάσει και θα την εξαπλώσει. Τα ακάρεα της σκόνης και η μούχλα - δύο άλλοι πιθανοί παράγοντες - ευδοκιμούν στον υγρό καιρό. Αν και δεν μπορεί να ελέγξει τους εξωτερικούς χώρους, μπορεί να διαχειριστεί τον εσωτερικό αέρα, αλλάζοντας συχνά τα φίλτρα του κλιματιστικού και φροντίζοντας να εξασφαλίζει ότι τα ατμοσφαιρικά δωμάτια, όπως η κουζίνα και το μπάνιο, έχουν καλό εξαερισμό για την καταπολέμηση της ανάπτυξης μούχλας.

Χειμώνας

Δεν είναι μόνο ο κρύος αέρας έξω που μπορεί να προκαλέσει το άσθμα. Αυτοί είναι οι καλύτεροι μήνες για τα κρυολογήματα και τη γρίπη, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν τις κρίσεις. Το εμβόλιο κατά της γρίπης μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες να αρρωστήσει κάποιος. Εάν ανάβει το τζάκι κατά τη διάρκεια της ψυχρής εποχής του έτους, ο καπνός των ξύλων μπορεί επίσης να αποτελέσει ερεθιστικό παράγοντα. Η ηλεκτρική θέρμανση ή η θέρμανση με φυσικό αέριο για το σπίτι είναι η καλύτερη λύση.

Καλοκαίρι

Περισσότερος χρόνος έξω σημαίνει περισσότερη έκθεση σε πράγματα που καταπονούν τους αεραγωγούς. Οι εποχικοί εκλυτικοί παράγοντες μπορεί να περιλαμβάνουν τον καπνό από τα μαγειρέματα και τις έντονες μυρωδιές χλωρίου από τις πισίνες. Παρόλο που ο καιρός είναι αρκετά καλός για να στεγνώσουν τα ρούχα έξω σε μια πετονιά, η χρήση στεγνωτηρίου θα αποτρέψει την είσοδο ερεθιστικών ουσιών στα υφάσματα. Μετά την επιστροφή από εξωτερικό χώρο, ένα ντους βοηθά ώστε να απομακρυνθεί η γύρη από τα ρούχα και τα μαλλιά.

Η θεραπεία του άσθματος γίνεται με ποικίλους τρόπους όπως με φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες φαρμάκων, όπως εισπνεόμενα βρογχοδιαταλτικά βραχείας ή μακράς δράσης για την άμεση αντιμετώπιση της δύσπνοιας, εισπνεόμενα κορτιζονούχα, αντιλευκοτριενικά, αντιχολινεργικά, κ.ά για τον έλεγχο της φλεγμονής. Παρακολούθηση από ειδικό γιατρό αλλεργιολόγο, ξεκάθαρο θεραπευτικό πρόγραμμα, αυστηρές οδηγίες χρήσης και δοσολογίας των φαρμάκων, οπωσδήποτε προληπτικά μέτρα για τις αιφνίδιες κρίσεις άσθματος καθώς και καταγραφή των συμπτωμάτων από τον ίδιο τον ασθενή.

Η ανοσοθεραπεία ή θεραπεία απευαισθητοποιήσεως (εμβόλια έναντι αλλεργιογόνων) ενδείκνυται για περιπτώσεις αλλεργικής ρινίτιδας, αλλεργικού βρογχικού άσθματος και αλλεργίας στα τσιμπήματα σφήκας και μέλισσας.

Η ανοσοθεραπεία διαρκεί από τρία έως πέντε χρόνια και τα αλλεργιογόνα εκχυλίσματα λαμβάνονται είτε υποδορίως με μικρές ενέσεις, είτε ως υπογλώσσιες σταγόνες. Η ανοσοθεραπεία πραγματοποιείται με εκχυλίσματα γύρεων και κάποιων μυκήτων, ακάρεων οικιακής σκόνης καθώς και συγκεκριμένων κατοικίδιων (γάτας και σκύλου, οι οποίοι άλλωστε είναι και οι συνηθέστεροι αλλεργιογόνοι παράγοντες.

 Πηγή : https://www.shape.gr/

Ακράτεια ούρων είναι η ακούσια απώλεια ούρων. Πρόκειται για μία εκδήλωση συμπτώματος και όχι για μία ασθένεια. Είναι ένα κοινό πρόβλημα που επηρεάζει πολλούς  ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα οι γυναίκες εκδηλώνουν ακράτεια σε πολύ πιο συχνά από τους άνδρες, 3 στις 10 γυναίκες άνω των 65 ετών έχουν ακράτεια.

Τα ούρα παράγονται στα νεφρά μετά από φιλτράρισμα του αίματος και αποτελούν τις άχρηστες ουσίες που ο οργανισμός αποβάλλει. Από τα νεφρά κατεβαίνουν στην κύστη δια μέσου των ουρητήρων (δύο σωληνάκια πού συνδέουν τα νεφρά με την κύστη) και εκεί αποθηκεύονται. Ο κυστικός μυς ( που ιατρικά λέγεται εξωστήρας ), χαλαρώνει όσο η κύστη γεμίζει με ούρα, μέχρι περίπου τα 500 κ.εκ., ενώ η βαλβίδα -ή σφιγκτήρας- της κύστης παραμένει κλειστή, έτσι ώστε δεν χάνουμε ούρα. Όταν λοιπόν η κύστη γεμίσει με ούρα, τότε στέλνονται μηνύματα στον εγκέφαλο που φθάνουν εκεί δια μέσου της σπονδυλικής στήλης. Ο εγκέφαλος, εάν θεωρήσει ότι είναι βολικό (εάν δηλαδή βρισκόμαστε κοντά σε κάποια τουαλέτα), αδειάζει την κύστη, εάν όχι, δίνει εντολή στην κύστη να περιμένει και εκείνη συνεχίζει να αποθηκεύει ούρα, ενώ η βαλβίδα της κύστης (σφιγκτήρας) συνεχίζει να είναι κλειστή. Όταν υπάρξουν οι ικανοποιητικές συνθήκες, τότε ο εγκέφαλος δίνει εντολή και ανοίγει ο σφιγκτήρας της κύστης, η κύστη συσπάται και τα ούρα βγαίνουν δια μέσου της ουρήθρας.    

Οι έρευνες λένε ότι το 45% των ανδρών και το 25% των γυναικών της τρίτης ηλικίας πλήττει σήμερα η ακράτεια, μία από τις πιο διαδεδομένες παθήσεις σε όλο τον κόσμο, με σοβαρές συνέπειες στην καθημερινή ζωή του ατόμου που υποφέρει από το πρόβλημα. Ο όρος ακράτεια περιγράφει την κατάσταση εκείνη που χαρακτηρίζεται από την απώλεια ούρων στη διάρκεια άσκησης της καθημερινής δραστηριότητας από την ουρήθρα, χωρίς τη βούληση του ατόμου και μπορεί να οφείλεται είτε σε εξωουρηθρικά αίτια, είτε σε δυσλειτουργία του κατώτερου ουροποιητικού. Αφορά κατά κύριο λόγο το γυναικείο πληθυσμό, είναι ανεξάρτητη από την ηλικία και μπορεί να σχετίζεται με πολλές παθολογικές καταστάσεις, όπως νευρολογικές παθήσεις, λήψη φαρμάκων, μεταβολικές παθήσεις και κινητικά προβλήματα, αποτελώντας ένα πρόβλημα όχι μόνο ιατρικό αλλά και κοινωνικό. Η ακράτεια των ούρων ανάλογα με τα κλινικά δεδομένα, διακρίνεται σε πέντε κατηγορίες: α) ακράτεια από προσπάθεια, β) ακράτεια από έπειξη, γ) μικτού τύπου ακράτεια, δ) συνεχής ακράτεια και ε) ακράτεια από υπερπλήρωση.     

Τι είναι η Ακράτεια ούρων από έπειξη (Urge incontinence);   

Στο είδος αυτό το άτομο ξαφνικά αισθάνεται έντονη την επιθυμία για ούρηση, συνήθως χωρίς εμφανή λόγο. Δεν προλαβαίνει να μετακινηθεί ως την τουαλέτα ούτε να συγκρατηθεί και διαπιστώνει ότι του "φεύγουν" τα ούρα. Το γεγονός οφείλεται σε έντονες ανεξέλεγκτες συσπάσεις της κύστης, η οποία ονομάζεται ανάλογα με το αίτιο, ασταθής ή υπεραντανακλαστική ή γενικά, υπερδραστήρια ουροδόχος κύστη. Τα αιτία μπορεί να είναι νευρολογικά (κεντρικό ή περιφερικό νευρικό σύστημα),να αφορούν τις ίδιες τις λείες μυϊκές ίνες της κύστης, να έχουν σχέση με μια φλεγμονή ή ακόμη να είναι και άγνωστα (ιδιοπαθής αστάθεια της κύστης).    

Τι είναι η ακράτεια ούρων από προσπάθεια (stress incontinence);   

Ακράτεια ούρων από προσπάθεια (Stress Incontinence) στις γυναίκες είναι η κατάσταση εκείνη, όπου η γυναίκα διαπιστώνει απώλεια των ούρων από την ουρήθρα της, όταν κάποια αιτία (βήχας, γέλιο, φτέρνισμα, πήδημα από ύψος, σήκωμα βάρους κτλ.)αυξάνει την πίεση στην ουροδόχο κύστη. Είναι το συχνότερο είδος ακράτειας ούρων στις γυναίκες και έχει σχέση με το πόσο ισχυρός είναι ο σφιγκτήρας της κύστης και οι μύες του πυελικού εδάφους, ενώ στις γυναίκες συντελεί η χαλαρότητα των γενετικών οργάνων και το επίπεδο των οιστρογόνων τους, ιδίως μετά την εμμηνόπαυση. Ανάλογα με τη βαρύτητα διακρίνουμε τρεις βαθμούς:1ος βαθμός: ακράτεια σε βήχα, τεινεσμό, φτέρνισμα, ανύψωση βάρους.

2ος βαθμός: ακράτεια σε ορθοστασία, έγερση, βάδισμα.

3ος βαθμός: ακράτεια κατά τη διάρκεια της κατάκλισης.   

Τι είναι η Μεικτού τύπου ακράτεια των ούρων (Urge και Stress incontinence);       

Πρόκειται για συνύπαρξη των δύο παραπάνω καταστάσεων. Το είδος αυτό απαντά συχνότερα στις γυναίκες.

Τι είναι η ιδιοπαθής επιτακτική ακράτεια ούρων;

Η επιτακτική ακράτεια χαρακτηρίζεται ως "έντονη επιθυμία για ούρηση που ακολουθείται από διαφυγή ούρων από την ουρήθρα χωρίς να το θέλουμε". Το πρόβλημα μπορεί να οφείλεται σε ψυχολογική αιτία, σε κάποια νευρολογική νόσο, σε ουρολοίμωξη, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ιδιοπαθής. Η ιδιοπαθής επιτακτική ακράτεια ούρων οφείλεται είτε σε σπασμό της κύστης χωρίς την θέλησή μας (αστάθεια) είτε σε έντονη επιθυμία για ούρηση μικρής ποσότητας ούρων (υπερευαισθησία της κύστης). Στην επιτακτική ακράτεια σχεδόν πάντα προηγείται συχνουρία και επείγουσα ανάγκη για ούρηση, ενώ σε πολλές περιπτώσεις συνυπάρχει πόνος, ψευδοδυσουρία, διαφυγή ούρων μετά από γέλιο, βήχα, ανύψωση βάρους. Αρκετές φορές παρατηρείται και κατά την διάρκεια της συνουσίας.    

Διάγνωση της ακράτειας

Για τη διάγνωση της ακράτειας απαιτείται να απευθυνθείς στον κατάλληλο γιατρό που είναι ο ουρολόγος. Αρχικώς, λαμβάνεται το λεπτομερές ιστορικό του ασθενούς ελέγχεται η γενική και καλλιέργεια ούρων και ακολουθεί κλινική εξέταση που περιλαμβάνει και νευρολογική εκτίμηση.

Ο έλεγχος συμπληρώνεται με υπερηχογράφημα του ουροποιητικού συστήματος (νεφροί, ουροδόχος κύστη, γεννητικά όργανα), ενώ σε κάποιες περιπτώσεις θα χρειαστεί και ουροδυναμικός έλεγχος. Συμπληρωματικά μπορεί να χρειαστεί σε κάποιες περιπτώσεις να γίνει κυστεοσκόπηση, κυστεοουρηθρογραφία και αξονική τομογραφία.

Θα βοηθούσε πολύ αν πριν από την εξέταση καταγράφονταν από το άτομο  τα συμπτώματα που νιώθει, τη διάρκεια, τη συχνότητά τους μέσα στην ημέρα και την έντασή τους. Ακόμα, ίσως ο γιατρός ζητήσει να κρατηθεί  ένα ημερολόγιο ούρησης, όπου θα καταγράφονται πόσα υγρά πίνει και πόσα ούρα αποβάλλει για 3 συνεχόμενες ημέρες ο ασθενής.

Για την αντιμετώπιση της ακράτειας προτείνονται οι εξής θεραπείες. Αρχικά, η ακράτεια συνιστάται να αντιμετωπιστεί με αλλαγές στον τρόπο ζωής του ασθενή. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκεται να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής του ατόμου. Μερικές από τις συμβουλές για αλλαγή του τρόπου ζωής περιλαμβάνουν:

1. Μείωση κατανάλωσης αλκοόλ
2. Μείωση κατανάλωσης αλκοόλ και καφεΐνης
3. Έλεγχος κύστης
4. Έλεγχος της κύστης όταν υπάρχει ανάγκη για ούρηση (ασκήσεις kegel)
5. Φυσικοθεραπεία
6. Φυσικοθεραπεία
7. Έλεγχος πρόσληψης υγρών
8. Απώλεια σωματικού βάρους

Τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως υποδηλώνει άλλωστε και το όνομά τους, οφείλονται σε δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Συγκεκριμένα, εκδηλώνονται όταν αυτό επιτίθεται σε ιστούς του σώματος, ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες ο ρόλος του είναι να τους προστατεύει.

Υπάρχουν τουλάχιστον 80 αναγνωρισμένα αυτοάνοσα νοσήματα, ωστόσο δεν είναι όλα εξίσου επικίνδυνα. Τα τέσσερα αυτοάνοσα νοσήματα που θα δείτε παρακάτω συνδέονται με σοβαρές επιπλοκές εάν δεν διαγνωστούν ή αντιμετωπιστούν έγκαιρα.

1. Νόσος του Graves

Η νόσος του Graves οφείλεται σε υπερδραστηριότητα του θυρεοειδούς αδένα. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Θυρεοειδούς, τα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν επιπλοκές στην όραση και δερματικές αλλοιώσεις αλλά και συμπτώματα όμοια με αυτά του υπερθυρεοειδισμού (π.χ. αυξημένη όρεξη, έντονη εφίδρωση, ταχυκαρδία). Εάν δεν τεθεί υπό έλεγχο, η νόσος του Graves μπορεί να οδηγήσει σε απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές, όπως καρδιαγγειακές διαταραχές, θυρεοτοξική κρίση (υπερβολική αύξηση των παλμών της καρδιάς, της αρτηριακής πίεσης και της θερμοκρασίας του σώματος), προβλήματα στην εγκυμοσύνη και οστεοπόρωση.

2. Γιγαντοκυτταρική μυοκαρδίτιδα

Μελέτη του 2000 που εκπονήθηκε από ερευνητές στις ΗΠΑ υπέδειξε ότι η γιγαντοκυτταρική μυοκαρδίτιδα είναι το πλέον θανατηφόρο αυτοάνοσο νόσημα. Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Οργανισμό Σπανίων Παθήσεων, χαρακτηρίζεται από φλεγμονή του καρδιακού μυός και στα πρώιμα συμπτώματά της περιλαμβάνονται το πρήξιμο στους αστραγάλους, ο πόνος στο στήθος, οι καρδιοπαλμίες (γρήγορος ή ακανόνιστος καρδιακός παλμός), το έντονο αίσθημα κόπωσης και η δύσπνοια. Να σημειωθεί ότι η γιγαντοκυτταρική μυοκαρδίτιδα είναι αρκετά σπάνια.

3. Νόσος του Addison

Η νόσος του Addison, γνωστή και ως επινεφριδική ανεπάρκεια, χαρακτηρίζεται από την επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος στα επινεφρίδια, δύο μικρούς αδένες που βρίσκονται ακριβώς επάνω από τα νεφρά και παράγουν ορμόνες απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία των οργάνων και των συστημάτων του ανθρώπινου σώματος. Εάν δεν αντιμετωπιστεί ή αν έχει παραμείνει αδιάγνωστη, η νόσος του Addison μπορεί να οδηγήσει σε επινεφριδική κρίση, μια επείγουσα και απειλητική για τη ζωή κατάσταση που οφείλεται στα υπερβολικά χαμηλά επίπεδα μιας ορμόνης που ονομάζεται κορτιζόλη. Η επινεφριδική κρίση μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανακοπή, εγκεφαλικό επεισόδιο, υποξία (ανεπαρκής πρόσληψη οξυγόνου και ανεπαρκής οξυγόνωση των ιστών), κώμα ή και αιφνίδιο θάνατο.

4. Κοκκιωμάτωση με πολυαγγειιτιδα

Γνωστή και ως Σύνδρομο Wegener, η κοκκιωμάτωση με πολυαγγειΐτιδα οφείλεται σε φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων στη μύτη, στα ιγμόρεια, στον λαιμό, στους πνεύμονες και στα νεφρά, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ροή αίματος σε ορισμένα όργανα του σώματος. Είναι αρκετά σπάνια και τα συμπτώματά της περιλαμβάνουν το μούδιασμα στα άκρα, την αιματουρία, την ύπαρξη αίματος στο φλέγμα, τις πληγές ή μελανιές στο δέρμα, τον πυρετό, το αίσθημα κόπωσης και τη δύσπνοια.

Ποια αυτοάνοσα εκδηλώνονται πιο συχνά στις γυναίκες;

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Σχεδόν 4% των γυναικών θα αναπτύξουν ρευματοειδή αρθρίτιδα (RA) στη διάρκεια της ζωής τους, όπως έδειξε σχετική μελέτη. Η ασθένεια προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις και τα συμπτώματα αναπτύσσονται σε όλο το σώμα και ειδικά τα χέρια, τα δάχτυλα, τους αγκώνες, τα γόνατα και τα ισχία. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα διαφέρει από την οστεοαρθρίτιδα, μια εκφυλιστική πάθηση που προκαλεί φθορά στις αρθρώσεις.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, πυρετό, απώλεια βάρους και απώλεια της όρεξης. Οι θεραπείες βασίζονται σε αντιφλεγμονώδη φάρμακα που μειώνουν τη διόγκωση και τον πόνο, ανοσοκατασταλτικά και εργοθεραπεία για τη βελτίωση της κινητικότητας. Είναι σημαντικό επίσης να κάνετε αλλαγές στον τρόπο ζωής που αφορούν την άσκηση και τη διαχείριση του βάρους.

Λύκος

Οι 9 στους 10 πάσχοντες από Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο, το αυτοάνοσο που πλήττει τις αρθρώσεις, το δέρμα, τα νεφρά, την καρδιά, τους πνεύμονες, αλλά και πολλά ακόμη σημεία, είναι γυναίκες. Ο λύκος εκδηλώνεται με ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων, τα οποία μπορεί να εμφανιστούν και σε άλλες παθολογικές καταστάσεις. Έτσι, ο γιατρός πρέπει να αποκλείσει αρχικά άλλες παθολογικές καταστάσεις με βάση το ιστορικό, την κλινική εξέταση και τις εξετάσεις αίματος. Κάποια συμπτώματα είναι η υπερβολική κούραση, οι πονοκέφαλοι, η διόγκωση και ο πόνος στις αρθρώσεις, ο πυρετός, το πρήξιμο στα χέρια και τα πόδι, ο πόνος στο στήθος, η τριχόπτωση, το εξάνθημα σε σχήμα πεταλούδας στο πρόσωπο (μύτη και μάγουλα).

Η θεραπεία βασίζεται στην λήψη κορτικοστεροειδών και άλλων φαρμάκων που βοηθιούν στη μείωση της φλεγμονής, καταστέλλουν το ανοσοποιητικό και ελαχιστοποιούν τις βλάβες στα διάφορα όργανα.

Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

Εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό επιτίθεται στο θυρεοειδή αδένα, προκαλώντας ανεπάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών (υποθυρεοειδισμός). Μερικοί άνθρωποι έχουν πρησμένο λαιμό (σύμπτωμα γνωστό και ως βρογχοκήλη). Άλλα συμπτώματα είναι η κόπωση, η αύξηση του βάρους, οι ορμονικές ανισορροπίες, πόνος στους μυς και στις αρθρώσεις, κρύα χέρια και πόδια, ξηροδερμία, υπερβολική απώλεια μαλλιών, δυσκοιλιότητα, βραχνάδα. Τα ζητήματα συνήθως υποχωρούν με τη λήψη ορμονών.

Ψωρίαση

Είναι μια χρόνια πάθηση του δέρματος που προκαλεί ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό δερματικών κυττάρων και η μόνη αυτοάνοση εξίσου συχνή σε άνδρες και γυναίκες. Η συχνότερη μορφή δερματικής ψωρίασης είναι η ψωρίαση κατά πλάκας. Υπολογίζεται πως 8 στους 10 ασθενείς πάσχουν από αυτήν τη μορφή, η οποία χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία στο δέρμα κόκκινων πλακών που έχουν σαφή όρια και καλύπτονται από γκρι λέπια. Μπορεί να εμφανισθεί οπουδήποτε στο δέρμα, αλλά οι αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής και ο κορμός είναι οι περιοχές του σώματος όπου συνηθέστερα αναπτύσσονται οι χαρακτηριστικές πλάκες της.

Οι ήπιες μορφές αντιμετωπίζονται με ειδικές κρέμες και σαπούνια, αλλά οι μέτριες έως σοβαρές περιπτώσεις συνήθως απαιτούν ένα συνδυασμό τοπικών θεραπειών, θεραπειών με φως και φαρμάκων.

Ψωριασική αρθρίτιδα

Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει ψωρίαση για να προσβληθεί από ψωριασική αρθρίτιδα, το 40% όμως των πασχόντων από ψωρίαση ταλαιπωρούνται από αυτό το αυτοάνοσο. Συνήθως προσβάλλει τις μεγάλες αρθρώσεις και προκαλεί πόνο, δυσκαμψία, οίδημα και προοδευτική καταστροφή των αρθρώσεων. Η έγκαιρη θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα για τη μείωση της φλεγμονής και του οιδήματος.

Σύνδρομο Σιόγκρεν

Το σύνδρομο Σιόγκρεν (Sjögren) είναι μια συστηματική αυτοάνοση πάθηση που προσβάλλει κατ’ εξοχήν τους εξωκρινείς αδένες και προπαντός τους δακρυϊκούς και σιελογόνους αδένες. Το αποτέλεσμα είναι το άτομο να ταλαιπωρείται από ξηροφθαλμία και ξηροστομία. Η πάθηση οφείλεται σε ένα συνδυασμό γονιδίων και έκθεσης σε ιούς ή βακτήρια, είναι όμως πιθανό να παίζει κάποιο ρόλο και το ενδοκρινικό και το νευρικό σύστημα.

Η θεραπεία εξαρτάται από το μέρος του σώματος που επηρεάζεται. Η ξηροφθαλμία αντιμετωπίζεται με οφθαλμικές σταγόνες ή αλοιφές, αντιφλεγμονώδη και χειρουργική επέμβαση σε σοβαρές περιπτώσεις. Η ξηροστομία αντιμετωπίζεται με μάσημα τσίχλας ή καραμέλες, καθώς και φάρμακα που διεγείρουν τις σιελογόνους αδένες.

Σκληρόδερμα

Το Σκληρόδερμα ή Συστηματική Σκλήρυνση είναι ένα χρόνιο, αυτοάνοσο νόσημα του συνδετικού ιστού. Τα συμπτώματά του, τα οποία διαφέρουν από άτομο σε άτομο, μπορεί να είναι ορατά, όπως οι εμφανείς αλλοιώσεις του δέρματος ή μη ορατά, όπως η προσβολή των εσωτερικών οργάνων. Για την εκδήλωσή του ενοχοποιούνται κυρίως γονιδιακοί παράγοντες, περιβαλλοντικοί, μικροβιακοί και ιογενείς.

Το Σκληρόδερμα εκδηλώνεται με πάχυνση του δέρματος και στη συνέχεια γίνεται πιο σκληρό, χάνει την ελαστικότητα του μεταβάλλεται το χρώμα του και δίνει την εικόνα της δερματίνης. Σκλήρυνση του ιστού μπορεί επίσης να εκδηλωθεί στα νεφρά, τους πνεύμονες, την καρδιά και την γαστρεντερική οδό. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Η άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του πόνου και τη βελτίωση της αντοχής και της κινητικότητας.

Πηγή: https://www.onmed.gr/

Η ευλογιά των πιθήκων είναι σπάνια ιογενής λοίμωξη, η οποία μεταδίδεται κυρίως από άγρια ζώα που απαντώνται σε περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής.

Η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο γίνεται μέσω της επαφής με δερματικές βλάβες/σωματικά υγρά του πάσχοντος ή/και μολυσμένα αντικείμενα, καθώς και μέσω αναπνευστικών σταγονιδίων κατόπιν παρατεταμένης στενής επαφής σε μικρή απόσταση.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, πονοκέφαλο, μυαλγίες, οσφυαλγία, λεμφαδενοπάθεια, ρίγος και εξάντληση, ενώ συνήθως εμφανίζεται χαρακτηριστικό εξάνθημα 1 με 5 ημέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων.

Παρότι δεν υπάρχει ειδική θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν πλήρως σε λίγες εβδομάδες.

Συμπτώματα

Από τη στιγμή που κάποιος μολυνθεί με τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων χρειάζεται να περάσουν 5 έως 21 μέρες για να εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα (συνήθως 6 με 13 ημέρες). Αυτά μπορεί να είναι:

• Πυρετός >38^οC
• Κεφαλαλγία
• Μυαλγίες
• Ραχιαλγία / Οσφυαλγία
• Διογκωμένοι λεμφαδένες (χαρακτηριστικό σημείο διαφορικής διάγνωσης από την ευλογιά)
• Ρίγος
• Καταβολή δυνάμεων
• Εξάνθημα (συνήθως παρουσιάζεται 1 με 3 ημέρες μετά την εμφάνιση του πυρετού). Συχνά προηγείται το δερματικού εξανθήματος, εμφάνιση βλαβών σε βλεννογόνους (π.χ. στοματικής κοιλότητας). Το εξάνθημα εντοπίζεται αρχικά στο κεφάλι και στο πρόσωπο και στη συνέχεια επεκτείνεται σε άλλα σημεία του σώματος συμπεριλαμβανομένων των παλαμών, των πελμάτων και των γεννητικών οργάνων. Οι δερματικές βλάβες αρχικά εμφανίζονται με τη μορφή κηλίδων (επίπεδες βλάβες) αλλάζουν σε βλατίδες (ανυψωμένες βλάβες) οι οποίες εξελίσσονται σε μικρές βλατίδες κυστίδια (φουσκάλες με υγρό ), φλύκταινες (φουσκάλες με πύον ) και στη συνέχεια σε εσχάρες (κρούστες) που τελικά υποχωρούν μόνες τους. Το εξάνθημα αυτό μερικές φορές συγχέεται με το εξάνθημα της ανεμευλογιάς.

Πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος;
Η μετάδοση στην τρέχουσα επιδημική έξαρση γίνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο χωρίς να
έχει αναφερθεί εμπλοκή ζώων στη μετάδοση. Έτσι, ο κίνδυνος μετάδοσης από ζώα μη
προερχόμενα από Αφρική, είναι εξαιρετικά μικρός ή μηδενικός.
Όσοι ήρθαν σε επαφή με άνθρωπο-ασθενή ή νοσούν με Ευλογιά των Πιθήκων και
διατηρούν τρωκτικά (π.χ. ποντίκια, χάμστερς, ινδικά χοιρίδια, gerbils, τσιντσιλά) ή
λαγόμορφα (κουνέλια, λαγούς) θα πρέπει να αποφεύγουν την επαφή με αυτά τα ζώα για το
διάστημα του χρόνου επώασης (21 ημέρες από την τελευταία επαφή με κρούσμα) ή αν
διαγνωσθούν με τη νόσο για όση περίοδο θεωρούνται μεταδοτικοί μέχρι την ίαση και την
πλήρη άρση των περιορισμών επαφής.
Σημειώνεται ότι, ο χρόνος επώασης είναι το μέγιστο χρονικό διάστημα από την έκθεση στον
ιό μέχρι την εμφάνιση συμπτωμάτων και είναι 21 ημέρες για τον άνθρωπο.

Πηγή: https://eody.gov.gr/

Πως καταλαβαίνουμε ότι έχει λήξει το αντηλιακό;

Στη συσκευασία αναγράφεται η ημερομηνία λήξης. Αλλά όπως εξηγούν οι ειδικοί, δε σημαίνει απαραίτητα πως “κρατάει” μέχρι τότε. Αν για παράδειγμα το προϊόν λήγει μέσα σε έναν χρόνο, θα έχετε κατά νου πως – ειδικά το αντηλιακό – η λήξη θα έρθει νωρίτερα λόγω της υπερέκθεσής του στον ήλιο, στις υψηλές θερμοκρασίες αλλά και στην επαφή με βακτήρια. Αυτά μεταφέρονται κυρίως μέσω των χεριών μας αλλά και της επαφής με την άμμο.

Σύμφωνα με τον FDA, τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων, τα αντηλιακά λήγουν 3 χρόνια -το πολύ- μετά την ημερομηνία παραγωγής τους, μόνο αν διατηρηθούν σε σκιερό και δροσερό περιβάλλον και δεν ανοιχτούν.

Κι αν το έχω ανοίξει;

Τι γίνεται αν σου περίσσεψε αντηλιακό από πέρυσι και φέτος θέλεις να το χρησιμοποιήσεις; Θα πρέπει πρώτα να έχεις βεβαιωθεί ότι το αποθήκευσες σε καλές συνθήκες και πως είναι σε καλή κατάσταση για να το χρησιμοποιήσεις.

Πώς καταλαβαίνεις ότι έχει λήξει το αντηλιακό;

Από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Αν έχει κιτρινίσει, μυρίζει άσχημα, έχει πήξει τότε το πετάς στον κάλαθο των αχρήστων και αγοράζεις καινούριο. Επίσης, αν πριν την αποθήκευσή του δεν είχες καθαρίσεις τη συσκευασία και δη το στόμιο και σε αυτό υπάρχουν για παράδειγμα κολλημένα χαλίκια από την παραλία, δεν χρειάζεται να σου πούμε πως οι πιθανότητες να έχουν αναπτυχθεί βακτήρια είναι σημαντικά αυξημένες.

Αν χρησιμοποιήσεις ληγμένο αντηλιακό, ποιες οι συνέπειες;

Πρώτον, αν είναι ληγμένο, πέφτει ο δείκτης προστασίας του, άρα και η απόδοσή του. Επομένως, είσαι περισσότερο εκτεθειμένη στην ακτινοβολία του ήλιου, αφού το αντηλιακό δεν αποδίδει τα μέγιστα. Κι ενώ δηλαδή εσύ πιστεύεις πως έχεις βάλει με δείκτη προστασίας 50, στην πραγματικότητα να έχει πέσει στο 30.

Επίσης, αν το αντηλιακό έχει λήξει υπάρχουν πιθανότητες να παρουσιάσεις κάποια εξανθήματα.

Πάντως, υπάρχουν και οι αντίθετες γνώμες που υποστηρίζουν ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις το περσινό σου αντηλιακό με την ίδια αποτελεσματικότητα.

Όπως και να έχει, ένα είναι σίγουρο: θα πρέπει να αποθηκεύετε σωστά το αντηλιακό ενώ στην παραλία να μην το αφήνετε εκτεθειμένο στον ήλιο για πολλές ώρες.

Πηγή: https://healthstories.gr/

Οξεία Ηπατίτιδα άγνωστης αιτιολογίας σε παιδιά

Οδηγίες προς τους γονείς

Tις τελευταίες εβδομάδες παρατηρήθηκε ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός περιπτώσεων οξείας ηπατίτιδας σε παιδιά. Έχουν αναφερθεί κρούσματα σε χώρες της Ευρώπης, σε δύο Πολιτείες των ΗΠΑ και το Ισραήλ. Σε κανένα περιστατικό δεν τεκμηριώθηκε λοίμωξη από ιούς ηπατίτιδας (Α έως Ε) και δεν υπάρχει γνωστή συσχέτιση με ταξίδια ή έκθεση σε τοξικούς παράγοντες.

Προσβάλλονται παιδιά ηλικίας <16 ετών και τα συνήθη συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Ίκτερο (κιτρινωπή χροιά δέρματος, επιπεφυκότων)
• Υπέρχρωση ούρων ή/και αποχρωματισμό των κοπράνων
• Κνησμό
• Αρθραλγία/μυαλγία
• Πυρετό
• Ναυτία, έμετο ή κοιλιακό άλγος
• Λήθαργο και/ ή απώλεια όρεξης

Οι γονείς και οι φροντιστές των μικρών παιδιών καλούνται να παρακολουθούν την υγεία τους, να είναι σε εγρήγορση για τυχόν εμφάνιση των συμπτωμάτων ηπατίτιδας (που αναφέρθηκαν) και σε περίπτωση υποψίας/ανησυχίας να επικοινωνούν με τον παιδίατρο.

Συστήνεται η συστηματική εφαρμογή των γενικών μέτρων πρόληψης-υγιεινής :

• τακτικό και σχολαστικό πλύσιμο χεριών με σαπούνι και νερό ή με αλκοολούχο διάλυμα (και ιδιαίτερα μετά τη χρήση τουαλέτας ή πριν την κατανάλωση/προετοιμασία φαγητού)
• αποφυγή επαφής των χεριών με το πρόσωπο (μάτια, μύτη, στόμα)
• κάλυψη της μύτης και του στόματος με χαρτομάντηλο κατά το βήχα ή το φτέρνισμα (αν δεν είναι διαθέσιμο, κάλυψη με το εσωτερικό του αγκώνα).
• αποφυγή κοινής χρήσης επιτραπέζιων σκευών (όπως ποτήρια, μαχαιροπίρουνα κλπ.)
• αποφυγή στενής επαφής με άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα λοίμωξης του αναπνευστικού ή του γαστρεντερικού
• επαρκής αερισμός χώρων, καθαρισμός επιφανειών

Συστήνεται τα παιδιά να έχουν κάνει όλα τα απαραίτητα για την ηλικία τους εμβόλια, σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών/Εφήβων.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, πριν από τον ίκτερο προηγείται μία γαστρεντερική διαταραχή, με εμετό, διάρροια και ναυτία.

Πληροφορίες για την έκβαση των κρουσμάτων βρίσκονται ακόμη σε φάση συλλογής. Από τα διαθέσιμα στοιχεία, προκύπτει πως οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν, αλλά το σύνδρομο μπορεί να εξελιχθεί σε οξεία ηπατική ανεπάρκεια και μεταμόσχευση ήπατος.

Λοιμώδεις παράγοντες

Με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα, η κύρια υπόθεση των ειδικών είναι πως υπάρχει κάποιος παράγοντας ο οποίος επηρεάζει το ανοσοποιητικό μικρών παιδιών με αδενοϊό, τα οποία - υπό φυσιολογικές συνθήκες - θα είχαν μία ήπια νόσηση. Υπό διερεύνηση βρίσκονται άλλοι λοιμώδεις ή τοξικοί παράγοντες.

Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί του ECDC, ο μηχανισμός πρόκλησης (παθογένεια) της νόσου και οι τρόποι μετάδοσης παραμένουν στο σκοτάδι. Η ασθένεια είναι αρκετά σπάνια και τα στοιχεία σχετικά με τη μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο παραμένουν ασαφή.

Δεν μπορεί, έτσι, να υπάρξει ακριβής εκτίμηση για τον βαθμό κινδύνου στον παιδικό πληθυσμό. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τις περιπτώσεις ηπατικής ανεπάρκειας και την ανάγκη μεταμόσχευσης σε κάποια περιστατικά, η πιθανή επίπτωση στα παιδιά με ηπατίτιδα θεωρείται τελικά υψηλή.

Με βάση την έλλειψη γνώσης για την αιτιολογία, τα παιδιά που έχουν νοσήσει και την πιθανή έκβαση, η οξεία ηπατίτιδα αποτελεί επί του παρόντος ένα ανησυχητικό γεγονός για τη Δημόσια Υγεία.

Επιδημιολογική επιτήρηση

Στο πλαίσιο αυτό οι ειδικοί, προτείνουν να υπάρξει επιδημιολογική επιτήρηση στις ευρωπαϊκές χώρες το συντομότερο δυνατό και να συγκεντρωθούν επιπλέον πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των τοξικολογικών αναλύσεων.

Θα πρέπει, επίσης, να σχεδιαστούν ειδικές μελέτες για τον εντοπισμό παραγόντων κινδύνου, για τη διερεύνηση των τρόπων μετάδοσης, για την περιγραφή του πλήρους κλινικού φάσματος και για το εάν το σύνδρομο έχει διαφορετική κλινική εικόνα, ανάλογα με την ηλικία ή άλλες καταστάσεις.

Προτείνεται εργαστηριακή ανάλυση για αδενοϊούς και για άλλους ιούς, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν ηπατίτιδα, αμέσως μετά την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων.

Συνιστάται ενίσχυση των πρακτικών υγιεινής, συμπεριλαμβανομένης της προσεκτικής υγιεινής των χεριών και της απολύμανσης των επιφανειών σε χώρους που υπάρχουν μικρά παιδιά.

Πηγή: https://eody.gov.gr/oxeia-ipatitida-paidia

Το ουρικό οξύ είναι μία ουσία που παράγεται στον οργανισμό από το μεταβολισμό των πουρινών. Οι πουρίνες παράγονται είτε από τον ίδιο τον οργανισμό είτε λαμβάνονται μέσω συγκεκριμένων τροφών. Αν αυξηθεί πολύ το επίπεδο του ουρικού οξέος στο αίμα παρουσιάζεται μία κατάσταση που λέγεται υπερουριχαιμία.

Το όριο για να θεωρηθούν αυξημένες οι τιμές του ουρικού οξέος είναι >6,8 mg/dl.

Μόλις παραχθεί το ουρικό οξύ μεταφέρεται μέσω του αίματος στους νεφρούς, όπου φιλτράρεται και αποβάλλεται στα ούρα. Περίπου 1 στους 5 ανθρώπους έχει υψηλό επίπεδο ουρικού οξέος, δηλαδή πάνω από την ανώτερη φυσιολογική τιμή. Αυτή η υψηλή τιμή μπορεί να σχετίζεται με αρθρίτιδα ή με νεφρολιθίαση. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ασυμπτωματικοί.

Ποια είναι τα αίτια και ποια είναι τα συμπτώματα;

Η υπερουριχαιμία (δηλαδή η αύξηση του ουρικού οξέος πάνω από το ανώτερο φυσιολογικό όριο) μπορεί να οφείλεται είτε σε αυξημένη παραγωγή ουρικού οξέος (αυξημένος μεταβολισμός των πουρινών ή κυτταρική καταστροφή που οδηγεί σε παραγωγή ουρικού οξέος) είτε σε περιορισμένη απέκκριση του ουρικού οξέος από τα νεφρά.

• Απότομος και έντονος πόνος στις αρθρώσεις
• Ερυθρότητα και διόγκωση στην πρώτη άρθρωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού (ποδάγρα)

Ειδικά στις ηλικιωμένες γυναίκες, όμως, μπορεί να προσβληθούν αρκετές αρθρώσεις μαζί, με συνέπεια μερικές φορές να εκλαμβάνεται λανθασμένα ως ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Αν η ουρική αρθρίτιδα δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και αφεθεί να εξελιχθεί μπορεί να δημιουργηθούν ενοχλητικές συσσωρεύσεις ουρικών κρυστάλλων κάτω από το δέρμα ή ακόμα και νεφρολιθίαση (πέτρες στα νεφρά). Παράγοντες που δυσχεραίνουν την αποβολή του είναι η κακή διατροφή, η παχυσαρκία, ο σακχαρώδης διαβήτης, η λήψη συγκεκριμένων διουρητικών και η κατάχρηση αλκοόλ.

Συνοπτικά, το υψηλό επίπεδο ουρικού οξέος μπορεί να επιδεινώνεται λόγω των παρακάτω αιτιών:

• Διουρητικά
• Κατάχρηση αλκοόλ
• Γενετική προδιάθεση
• Υποθυρεοειδισμός
• Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα
• Παχυσαρκία
• Ψωρίαση
• Στεφανιαία νόσος
• Υπέρταση
• Διατροφή πλούσια σε πουρίνες (συκώτι, σαρδέλες, σάλτσα, αποξηραμένα φασόλια, αρακάς, μανιτάρια, αντζούγιες)
• Νεφρική ανεπάρκεια
• Σύνδρομο λύσης όγκου (αιφνίδια απελευθέρωση κυττάρων στο αίμα που οφείλεται σε διάφορους καρκίνους ή σε χημειοθεραπεία)
• Χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία

Δεν είναι σαφές αν οι ασθενείς θα εκδηλώσουν κάποιο εμφανές σύμπτωμα, ώστε να αντιληφθούν ότι έχουν αυξημένο ουρικό οξύ. Αν εμφανιστούν συμπτώματα τότε αυτά μπορεί να οφείλονται σε: σχηματισμό τόφων (κρύσταλλοι ουρικών αλάτων σε περιοχές του σώματος όπως οι χόνδροι, οι αρθρώσεις, οι τένοντες, τα οστά και οι νεφροί), σχηματισμό λίθων στους νεφρούς και σε ουρική αρθρίτιδα (φλεγμονή, πρήξιμο και ερυθρότητα στην άρθρωση).

Διάγνωση ουρικού οξέος

Η διάγνωση της υπερουριχαιμίας τίθεται με βιοχημικές εξετάσεις αίματος και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί μελέτη ούρων 24ωρου.

Για την αιματολογική εξέταση χρειάζεται νηστεία 8 ωρών και αποφυγή λιπαρών φαγητών για 12 ώρες πριν την αιμοληψία.

Η μέτρηση του ουρικού οξέος ούρων 24ώρου γίνεται με συλλογή των ούρων για ένα 24ωρο. Η συλλογή των ούρων ξεκινά από τα δεύτερα πρωινά ούρα, με τη χρήση ενός ειδικού συλλέκτη ούρων 24ωρου και συνεχίζεται μέχρι και την πρώτη ούρηση της 2ης ημέρας. Τα ούρα διατηρούνται στο ψυγείο μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Θεραπεία και αντιμετώπιση για το ουρικό οξύ

Η θεραπεία εξαρτάται από το αίτιο που προκαλεί την υπερουριχαιμία, συνεπώς αν συνυπάρχει κάποιο άλλο νόσημα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αν ο ασθενής είναι ασυμπτωματικός συνήθως δεν απαιτείται φαρμακευτική αγωγή για τη μείωση του ουρικού οξέος. Υπάρχουν τροφές που αυξάνουν το επίπεδό του και έτσι, καλό θα ήταν να καταναλώνονται με μέτρο:

• Αλκοόλ
• Κόκκινο κρέας
• Εντόσθια
• Θαλασσινά
• Αναψυκτικά με ζάχαρη
• Αμύγδαλα
• Ντομάτα
• Μανιτάρια

Επίσης, κάποια φάρμακα για άλλες παθήσεις μπορεί να ευθύνονται για την αύξηση του ουρικού οξέος.

Για να μειώσεις το ουρικό οξύ πρέπει να γίνουν κάποιες αλλαγές στη διατροφή. Συνιστάται η κατανάλωση άφθονου νερού και χυμών φρούτων πλούσιων σε βιταμίνη C (πορτοκάλι, μανταρίνι, φράουλες, ακτινίδιο, ροδάκινο, μάνγκο, ανανάς, λεμόνι). Επίσης, υπάρχουν βότανα που είναι πολύ αποτελεσματικά στην απομάκρυνση των κρυστάλλων ουρικού οξέος. Σε περίπτωση που διαγνωστεί ουρική αρθρίτιδα θα πρέπει να ληφθεί ειδική φαρμακευτική αγωγή για τον έλεγχο του ουρικού οξέος.

Πηγή : https://www.onmed.gr/

Το καλοκαίρι για τους περισσότερους είναι συνυφασμένο με την ξεκούραση και τη χαλάρωση. Αυτό σημαίνει ότι η πειθαρχία εν μέρει «πάει περίπατο»...και αυτό μπορεί να αφορά και τη διατροφή μας! Ακολουθούν μερικά tips σχετικά με την ενυδάτωση και τη διατροφή στις περιόδους που έχει πολλή ζέστη, ώστε να διατηρούμε μια σταθερή ποιότητα και το καλοκαίρι και φυσικά να μην παίρνουμε βάρος.

Ενυδάτωση

• Για να μην πει το σώμα σας το «νερό νεράκι» φροντίστε να πίνετε αρκετό νερό πριν εμφανιστεί το αίσθημα της δίψας, αφού τότε ήδη υπάρχει μερική αφυδάτωση.
• Βάλτε στόχο τα 2-4 λίτρα υγρών την ημέρα και αυξήστε τα αν η εργασία σας είναι χειρωνακτική ή περνάτε αρκετό χρόνο έξω καθημερινά.
• Προτιμήστε το δροσερό και όχι το υπερβολικά κρύο νερό. Απορροφάται γρηγορότερα και μπορεί κανείς να πιει περισσότερο.
• Άλλος τρόπος να πιούμε περισσότερο νερό είναι προσθέτοντας κομμάτια φρούτων ώστε να αποκτήσει ωραία γεύση π.χ. μια φέτα λεμόνι, λάιμ, ή 1 φέτα αγγούρι ή λίγο δυόσμο.

Αλκοόλ και άλλα ροφήματα

• Αποφύγετε τα ροφήματα με ζάχαρη ως μέσο ενυδάτωσης π.χ. χυμοί εμπορίου, μιλκσέικ, αναψυκτικά, καφεϊνούχα ροφήματα με σαντιγί. Μπορεί να περιέχουν νερό, αλλά οι θερμίδες τους συχνά φτάνουν την περιεκτικότητα ενός γεύματος. Ενδεικτικά ένας καφές 240 mL με σαντιγύ περιέχει περίπου 330 θερμίδες, ενώ ο σκέτος καφές δεν περιέχει καθόλου θερμίδες και παράλληλα κερδίζετε όλα τα οφέλη των αντιοξειδωτικών που περιέχει. Άλλωστε, η τακτική κατανάλωση ζάχαρης σε υγρή μορφή μέσα από ροφήματα σχετίζεται σε πολλές μελέτες με την εμφάνιση παχυσαρκίας.
• Το αλκοόλ αυξάνει την παραγωγή ούρων βραχυπρόσθεσμα οπότε προκαλεί αφυδάτωση, αν και σε μια μελέτη φάνηκε ότι η επίδραση είναι παροδική και την επόμενη μέρα το ισοζύγιο νερού στο σώμα επανέρχεται στα φυσιολογικά. Παρόλα αυτά, το αλκοόλ δεν πρέπει να αποτελεί μέσο ενυδάτωσης λόγω των πολλών θερμίδων που περιέχει (ειδικά τα κοκτέιλ με ζάχαρη και σιρόπι) αλλά και των ανεπιθύμητων δράσεών του στην υγεία.

Καλές επιλογές ροφημάτων: κρύος καφές χωρίς ζάχαρη, κρύο τσάι χωρίς ζάχαρη, φυσικοί χυμοί φρούτων, σπιτικά smoothies με γάλα ή γιαούρτι και φρούτα.

Ελαφριά γεύματα

• Κρατήστε τα πολλά μπαχαρικά για τη μαγειρική του χειμώνα καθώς δυσκολεύουν την πέψη το καλοκαίρι ειδικά σε άτομα με γαστρεντερικά προβλήματα π.χ. παλινδρόμηση. Πολλά καρυκεύματα άλλωστε αυξάνουν την τροφογενή θερμογένεση, την παραγωγή θερμότητας δηλαδή από το σώμα κατά τη φάση της πέψης, γεγονός που επιδεινώνει το... «αίσθημα ζέστης».
• Το καλοκαίρι είναι μια καλή στιγμή να προτιμήσουμε πού και πού μια σαλάτα ως κύριο γεύμα. Μετατρέψτε τη σε πλήρες γεύμα προσθέτοντας εκτός από λαχανικά και μια πηγή πρωτεΐνης (π.χ. κοτόπουλο, αυγό, τυρί κ.ά.) και μια πηγή αμύλου π.χ. καλαμπόκι, παξιμάδι, λίγο ψωμί κ.ά.), σχηματίζοντας μια τριάδα τροφίμων.
• Αποφύγετε τις έτοιμες τυποποιημένες σαλάτες. Οι θερμίδες τους ξεπερνούν αυτές ενός τυπικού σπιτικού γεύματος π.χ. μια σαλάτα του Καίσαρα μπορεί να ξεπερνά τις 600 θερμίδες. Αν δεν έχετε άλλη λύση, επιλέξτε κάποια με ελαφριά σως π.χ. με βάση το λεμόνι ή το ξύδι ή μια απλή βινεγκρέτ και αποφύγετε όσες περιέχουν μαγιονέζα ή άλλα πλούσια σε λιπαρά υλικά.

Μετατρέψτε και άλλα φαγητά σε μορφή κρύας σαλάτας π.χ. σαλάτα οσπρίων, σαλάτα ζυμαρικών, κρύα σούπα λαχανικών.

Δροσερά σνακ για τη ζέστη

• Τα φρούτα πρέπει να αποτελούν τη νούμερο 1 επιλογή μας για σνακ όταν έχει πολλή ζέστη. Ενυδάτωση, αντιοξειδωτική προστασία, χαμηλές θερμίδες. Τρία σε ένα δηλαδή!
• Προσοχή παρόλα αυτά χρειάζεται από όσους πάσχουν από διαβήτη λόγω του αυξημένου ποσού σακχάρων που περιέχουν. Έτσι 2-3 φρούτα την ημέρα ανάμεσα στα κύρια γεύματα είναι αρκετά.
• Το παγωτό μπορεί να αποτελέσει μια καλή λύση και επίσης εύκολη όταν είμαστε εκτός σπιτιού π.χ. στην παραλία. Για να μειώσουμε το θερμιδικό του περιεχόμενο καλό είναι να αποφεύγουμε τα παρφέ ή την προσθήκη ξηρών καρπών και σιροπιού και να προτιμάμε το παγωτό γιαούρτι ή τις γεύσεις με βάση τα φρούτα (π.χ. παγωτό φράουλα) έναντι της σοκολάτας. Η μερίδα πάντα μετράει, οπότε μια μπάλα είναι αρκετή!

Άλλες καλές επιλογές: ζελέ φρούτων, σπιτικό ρυζόγαλο, γιαούρτι με μέλι ή ένα φρούτο, γρανίτες ή σορμπέ, παγωτό χωρίς λιπαρά ή/ και με γλυκαντικά π.χ. στέβια.

Πηγή: https://www.mednutrition.gr/